Ceresamadine

De ceresamadine is in veel literatuur beschreven als een vogel die warme huisvesting nodig heeft. Gelukkig kan ik dat hierbij ontkrachten, literatuur is niet altijd meer relevant. De ceresamadines zitten in mijn buiten volière naar volle tevredenheid zonder enige vorm van verwarming. Het zijn dus ideale vogels die gewoon in de buiten volière kunnen

Over de herkomst van de ceres amadine is in de literatuur niet veel bekend. Er is bekend dat ze rond 1872 in Europa geïmporteerd zijn, waarbij het waarschijnlijk is dat ze in niet al te grote hoeveelheden geïmporteerd zijn. Tegenwoordig zijn alle ceresamadines in de handel geboren in gevangenschap. Sinds 1960 is er een uitvoerverbod van van ceresamadines in Australië ingesteld.

De ceresamadine komt van nature hoofdzakelijk voor in Australië. Hun leefgebied strekt zich uit van Townsville in Queensland tot New South Wales. Ceresamadines leven graag in gebieden waar veel lage struiken en grassen groeien. Ook een beekje of poel met vers water mag uiteraard niet ontbreken. Ze worden regelmatig gezien op rietoevers en akkers waar ze op zoek zijn naar hun dagelijkse voeding.

Geslachtsonderscheid bij ceresamadines

Het geslachtsonderscheid bij de ceresamadine is niet moelijk. Het mannentje en het popje zijn bruin tot donkerbruin gekleurd. De onderzijde van hun onderste staart dekveren en onderlichaam zijn “vuilwit” van kleur. De flanken en het borstje zijn cremé kleurig met de voor de ceresamadine zo bekende bruine golftekening die doorgaat tot aan de bevedering op de stuit. De bovenste staartdekveren zijn net als de vleugeldekveren voorzien van een witte vlek. De wangbeveering is opgebouwd uit zeer dicht tegen elkaar gelegen streepjes. Met een zwarte snavel en vleeskleurige pootjes is de ceresamadine  een opvallende verschijning.

Het verschil in geslachten is al direct zichtbaar. De man heeft de bekende keelvlek die bij het popje totaal ontbreekt. Ook zingt de man regelmatig zijn melodieuze zang. Het popje is over het algemeen ook iets lichter van kleur.

Voeding voor de ceresamadine

Ceresamadines eten net als alle australische prachtvinken in de basis een goede mengeling voor tropische vogels. In Australië eten zij hoofdzakelijk gras en onkruid zaden. Om deze reden kunt u de basis mengeling voor tropische vogels aanvullen met een klein deel onkruidzaden (1kg tropenzaad op 0.5 tot 1 kg onkruidzaad). Naast deze zadenmengeling wordt een dagelijkse portie kiemzaad erg gewaardeerd. Dit kunt u verstrekken samen met het eivoer. Om te voldoen in de behoefte naar dierlijke eiwitten kunt u dagelijks enkele buffalowormpjes of pinkys aanbieden. Ook een stukje fruit of groenvoer op zijn tijd wordt gewaardeerd. Ook kunt u verse (onkruid)zaden uit de natuur geven. Bijvoorbeeld (half)rijp gras of onkruid. De ceresamadines zullen het groen en de zaden dan gretig nuttigen. Wees er wel ten alle tijde zeker van dat de planten onbespoten zijn. Ceresamadines zijn net als andere vinken gevoelig voor pesticiden.

Net als bij alle vogels dient grit, een sepiaschild en scherpe maagkiezel altijd beschikbaar te zijn. De ceresamadines hebben dit nodig voor hun mineralenhuishouding.  Ook vers (bad)water mag nooit ontbreken. Ceresamadines nemen dagelijks een bad, en drinken vaak kleine hoeveelheden water. Daardoor dient u dagelijks het water te verversen. Bij hoge temperaturen (zomer) is het verstandig 2 maal het water in de volière te verversen.

Huisvesting van de ceresamadine

Zoals reeds vermeld kunnen ceresamadines goed in het Nederlandse klimaat leven. Indien u de vogels in de volière wilt houden is het belangrijk te voorzien in een nachthok wat vorst en tochtvrij is. De ceresamadines kunnen zich hier dan terugtrekken om te schuilen tegen de elementen. In de winter is het belangrijk dat de temperatuur niet onder 0°C komt. U kunt eventueel iets verwarmen zodat de temperatuur op 5 tot 7 °C blijft. Zo hebben de vogels een goed onderkomen waar zij geen kou lijden.

In de volière kunt u de vogels goed houden met andere pracht vinken. Ook kleine parkieten kunnen goed bij de ceresamadines gehouden worden. Meerdere koppels in dezelfde volière vormen geen probleem. In de broedperiode zullen zij hun nest beschermen, maar ze zullen niet elkaar achterna jagen.

Het kweken met ceresamadines

Het kweken met ceresamadines is goed mogelijk in de volière. Bij een goede verzorging zullen de vogels in het voorjaar al snel hun baltsgedrag en zang ten tonele brengen. Maar wilt u serieus kweken met de vogels dan verdient het de aanbevelign om te kweken in kweekkooien. Hier kunt u de ceresamadines per koppel huisvesten zodat u altijd weet welke man met welke pop een nest groot gebracht heeft.

De ceresamadines bouwen hun nest graag in een halfopen nestkastje. Daarnaast worden er ook wel eens vrije nesten gebouwd in de beplanting van de volière. Als nestmateriaal gebruiken ze graag (gebleekte) kokosvezels, grashalmen, stukjes uitgeplozen sisaltouw, mos en dierenharen. Er wordt een klein nestjes gebouwd waar het popje 4 tot 6 witte eitjes in legt. Na circa 12 dagen komen de eitjes uit. Als de jongen uitgekomen zijn is het belangrijk de ouders te voorzien van levend voer zoals insecten, meelwormen, miereneitjes of pinky’s. Deze worden namelijk ook aan de jongen gevoerd, maar met mate. Bij een te grote hoeveelheid dierlijke eiwitten kan de broeddrift hoog worden waardoor het huidige nest verlaten word om een volgend nest te bouwen. Een theelepeltje per koppel per dag is voldoende. Ook is voldoende eivoer en groenvoer in de opfokperiode van de jongen belangrijk.

Na 18 tot 20 dagen verlaten de jongen het nest. Ze zullen dan nog cica 2 weken door de ouders gevoerd worden alvorens ze zelfstandig zullen gaan eten. Op dat moment kunnen ze ook verwijderd worden van de ouders om zo een volgende kweekronde te beginnen. Het verdient de aanbeveling om niet meer dan 2 legsels per jaar te kweken met de vogels. Zo voorkomt u dat de ceresamadines uitgeput raken en bij een volgend broedseizoen niet in conditie zijn.